Klaar voor vertrek in de zon

Gewoon nu nog in Winssen aan tafel in de tuin rommel ik wat door deze site-weer vergeten hoe het allemaal werkte.
Hopelijk kunnen jullie er dus wijs uit, en gaan deze verslagen niet tussen die van vorig jaar.
Onwerkelijk dat we op weg gaan naar Vietnam.
Al geeft het nu natuurlijk ook wel een zwaar en beladen gevoel dat wij zo kort na de dood van al die mensen vorige week gewoon ook in het vliegtuig gaan stappen om de halve wereld over te vliegen.

We vliegen met Ethiad, en komen na zes en half uur vliegen aan in Abu Dhabi. Daarna nog zeven en half uur door naar Ho Chi Minh City.
Ondertussen zijn we met alle tijdsverschillen vast totaal de kluts kwijt, maar het is daar dan 7 uur s`avonds als we aankomen.

Hoewel Emmeline en ik afgesproken hadden om vanavond met de trein te gaan, bleek Aiso toch graag ons te willen wegbrengen.
Best hectisch natuurlijk want hij moet van de maasvlakte komen. Ik stap dus straks maar in trein richting Utrecht en hoop dat hij er zal zijn met mijn tas.
We pikken Emmeline op en rijden dan naar schiphol.
Zal blij zijn als we vertrokken zijn, zie al op tegen passeren van de herdenkingsplek op schiphol, en alle beelden in mijn hoofd als ik rond kijk in ons vliegtuig en ongeveer zal zien hoe de samenstelling mensen vorige week donderdag geweest moet zijn.
Maar het is wat het is- (uit de honderd jarige man die uit het raam klom)
Soms helpen dit soort algemeeheden om maar gewoon door te gaan.