Rondvliegen en zo..
Door: Mandy van der Krogt
Blijf op de hoogte en volg mandy
11 Augustus 2014 | Vietnam, Hanoi
1: s`nachts toch niet veel ziet
2 : we al erg hebben `geleden` en dodelijk vermoeid zijn geweest, en belangrijkste :
3. bovendien massa`s tijd overhouden om ons programma af te maken, bleken voldoende om eens te kijken naar binnenlandse vluchten.
Met Vietnam airlines kon je voor spotprijs van Hue naar Hanoi vliegen in 5 kwartier. Met trein en nachtbus is dat 15 uur!! Zo boekten we in een kwartier tickets en zouden op dinsdagavond vliegen.
In de ochtend konden we nog naar de enorme markt in Hue waar ze zowat alles verkopen (in de vleeshal zelfs gefileerde ratten schijnt het, maar daar heb ik mij niet in verdiept). Alles wat je kan bedenken, ligt opgestapeld tot het plafond. Er lopen paadjes tussendoor. Ook zijn er een soort eettentjes en koffietentjes. Maar het is allemaal heel primitief en viezig.
Wel erg mooi om alle groenten en bloemen te zien. Oververhit kwamen we er na een uurtje uit, en bedachten dat die mensen dag in dag uit verbleven in die donkere markthallen. Wij hadden het nu al helemaal gehad met die duisternis, stank en drukte.
Volgens de kaart was de zee op ongeveer 15 km afstand, dus regelden we een taxi die ons kon brengen. Bleek een ongebruikelijk verzoek, en we zagen ook wel in waarom toen we aankwamen.
Het was een strook strand met een paar Vietnamese tentjes met doorgezakte strandstoelen uit het jaar 0. De taxichauffeur wilde al wachten tot we terug zouden gaan (we waren natuurlijk erg goede klanten). Emmeline wuifde hem echter luchtig weg en zei dat we nog uren op het strand zouden blijven. Maar toen we eenmaal over het strand wandelden was het nog primitiever dan we dachten. We hadden nog niets gegeten, en het zag er naar uit dat we het moesten doen met de tentjes die er waren.
We gingen eerst maar wat drinken, en checken wat je kon eten in zulke gelegenheden. Gluren in de kommetjes van de Vietnamezen dus. Ze verorberden veel zwartgeblakerde zeedieren waarvan alle resten gewoon op de grond gegooid en gespuugd werden. We bedachten dat garnalen gepeld konden worden, en dat je aan witte rijst ook niet veel kon bederven. Dat werd dus ons menu, en het viel uiteindelijk mee(niet ziek van geworden-zal ook wel vers uit zee zijn geweest).
We zwommen tussen de Vietnamezen, en zaten in hun strandstoelen wat ze wel konden waarderen. Rond 4 uur van het verlaten strand vertrokken met gevoel van wat nu-hoe komen we weer terug bij ons hotel-om half 7 zouden we moeten vertrekken naar het vliegveld.
We begonnen al spijt te krijgen dat we de taxichauffeur hadden weggestuurd. Stel je voor dat we niet op tijd terug zouden zijn en de vlucht naar Hanoi zouden missen.
Er was een soort nederzetting waar huisjes gewoon naast enorme graven stonden. Beetje luguber waarom die mensen op een soort kerkhof leken te wonen.
Met al het oorlogsverleden vraag je je af wat het verhaal achter deze streek is, en wat zich er heeft afgespeeld.
We liepen langs een huisje waar een man buiten stond die met allerlei gebaren duidelijk maakte dat hij wel lift kon regelen. Er werd een man met auto opgetrommeld en voor 200.000 dong wilde die wel rijden (ongeveer 7,50). Blijkbaar is dit een enorm bedrag hier om even bij te verdienen. Hij moest er ruim een uur voor rijden, maar deed het graag. Zo stonden we ruim op tijd klaar in Hue.
Ondanks dat Hue een drukke en niet bijster bezienswaardige stad was, hebben we er een leuke tijd gehad in de backpackersstraten vol barretjes en restaurantjes. In ons hotel waren ze heel vriendelijk en behulpzaam. Iedere keer als we even in de lobby verschenen kregen we gruwelijk vieze Vietnamese thee die we braaf uit beleefdheid maar opdronken(ook hier niet ziek van geworden!)
De binnenlandse vlucht naar Hanoi was super. Een groot, mooi modern vliegtuig en je hoefde maar 1 uur van te voren in te checken. Erg raar om dan ruim een uur later in Hanoi te zijn.
Onze eerste indruk was dat het maar een vreemde stad leek. Zo`n andere sfeer dan Ho chi minh, of de andere plekken die we bezocht hebben. Erg kleine straten, veel drukte met verkeer, veel toeristen.
Het hostel bleek een soort oplichterij-beschrijving en plaatjes klopte niet met hoe het in het echt was. Maar voor 1 nacht maakten we ons er maar niet druk om, allang blij om een bed te hebben (al zag het er obscuur uit) We sliepen prima en gingen de volgende morgen zoeken naar iets anders. Viel nog niet mee, want Hanoi is the place to be voor reizigers, en blijkbaar reserveert iedereen online.
Via Booking.com kwamen we toch aan goed plekje, en boekten gelijk voor de volgende dag een tour naar Halong bay.
Ons idee om op eigen houtje te gaan bleek teveel tijd en geld te gaan kosten. Het eenvoudigst was om 3-daagse tour met boot/bussen/hotel en eiland te boeken. Blijkbaar deed iedereen dat, dus we pasten ons maar aan. We hadden dan ook nog 2 dagen over om Hanoi te verkennen. Het reisschema was dan precies passend.
Zo vertrokken we op donderdagochtend met een busje richting Halong Bay met een kleine rugzak met wat spullen(de rest hadden we achtergelaten bij hotel).
In Halong bay zijn 3000 eilandjes die oprijzen als groene rotsen uit de zee. De legende zegt dat er een vuurspuwende draak neerstreek in de baai die zwaaide met zijn staart en zo de eilandje tot stand liet komen. Al het hele jaar had ik sprookjesachtige foto`s van deze plek gezien, dus het was speciaal dat ik er nu echt zou komen.
Helaas wel met een toeristische tour, maar uiteindelijk bleek de groep waar we in terecht kwamen een grappige afwisseling van ons trekkersbestaan als duo.
Volgende keer horen jullie het vervolg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley