Life after Life
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg mandy
20 Augustus 2014 | Nederland, Winssen
Aan het begin van de zomer las ik het boek met deze titel. En het voelt nu ook wel een beetje alsof ik ook weer iedere keer een ander leven begin zo op reis, en nu ik terugga naar Nederland begint er weer een nieuw leven van school en prive.
Raar idee dat elke beslissing, soms in moment genomen zoveel gevolgen kan hebben. De laatste dagen stonden erg in het teken van het bericht dat oud leerling en klasgenoot van Emmeline had besloten eind aan leven te maken, en dat dit ook gelukt is. Emmeline zat 10 jaar bij hem in de klas.
Hoe zwaar kan het leven zijn, en hoe weinig weet je vaak van waar mensen mee tobben. Moeilijk om dit plekje te geven, en te denken aan het leed van de ouders.
Mijn laatste dagen dus denkend over het leven doorgebracht en de loop die het kan nemen. Hielp wel om in rustig mooi resortje aan de kust te zitten. Mijn balkon hing ongeveer boven de oceaan, en het zwembad was er een paar meter vandaan in tropische tuin.
Het voelde wel veilig met een bewaker die heen en weer liep, en op mijn spullen kon letten.
Mijn grootste angst als ik alleen ben is om paspoort en geld/pasjes kwijt te raken. In mijn leven al zoveel kwijtgeraakt, dat ik al bij voorbaat de blinde paniek kan voelen.
Maar bij het ouder worden heb ik dit verliesprobleem toch een beetje kunnen oplossen denk ik, want zoek nu bij voorbaat uit hoe ik het kan voorkomen, en zoek plekken met een safe/bewakers/ en neem niets mee naar zwembad en zee. Had ik in mijn twintiger jaren eens moeten weten dat ik ooit zo verstandig zou worden.
Behalve wat rondwandelen, zwemmen en lezen, schrijven, deed ik deze week niet veel meer. Ik zat tussen de (onverstaanbare) Vietnamezen, die af en toe wel poging deden tot een soort contact, maar het bleef bij wat algemene beleefde uitwisselingen.
Op zich wel prima even een paar dagen niets, en mijn eigen gangetje gaan. Begon langzamerhand weer wat filmpjes te kijken via internet, nederlandse nieuws op te zoeken-stel je voor dat er enorm veel veranderd was in Nederland terwijl ik weg was.
Leek mee te vallen, en zo langzamerhand begint mijn geest zich klaar te maken voor de grote reis.
De eerste stap was de reis terug naar Ho Chi Minh (die iedereen hier gewoon Saigon noemt).
Ik had nu een zitplek, en kon veel zien van bossen waar rubber werd afgetapt-erg primitief met halve kokosnoot hangend onder een lapje waar een vrouwtje liep die ze omkiepte in een emmer.
Ook het landschap van de Mekong, met dorpjes in het water en heel erg groen (en armelijk)
Binnen 6 uur was ik terug in de stad waar ik weer in zelfde hostel verbleef als waar ik met Emmeline had gezeten. De stad begint nu ondertussen als een soort ``thuis `` te voelen. Ik zal mijn koffietentjes en restaurantjes nog gaan missen! Hoe saai is Winssen daarbij vergeleken...
Vandaag mijn laatste Dongs opgemaakt door de uren die ik moest wachten voor vertrek bij Chic hotel op dakterras in zwembad door te brengen. Perfecte oplossing als je genoeg hebt van drukte, hitte en zeurende mensen. Hoewel de Vietnamezen wel mijn hart gestolen hebben qua service, gevoel voor rechtvaardigheid, eerlijkheid, en oprechtheid, zijn er ook veel mensen die iets van je willen.
Heel begrijpelijk natuurlijk, want wij zijn rijk. Alleen kan je niet alsmaar de rommel kopen waarmee ze leuren.
Nu zit ik op de luchthaven en heb mijn laatste Pho soep gegeten. Ik denk dat ik dat maar ga introduceren in Nederland als het perfecte dieet-enorme bakken bouillon met veel verse groenten, en beetje mie-je moet het eten met stokjes dus dat duurt eindeloos. Na een tijdje raak je vanzelf vol, of je bent het zat om alsmaar te hengelen in je kom.
Woensdagmiddag-20 aug- Thuis!!
De reis verliep uiteindelijk toch vlot al moest ik in Abu Dhabi kilometers gangen doorrennen om volgende vliegtuig te halen die al half uur aan het boarden was (20 minuten voor vertrek mag je er niet meer in), zo had Emmeline vorige week haar aansluiting gemist waardoor ze uren moest wachten op volgende vliegtuig.
Ik had meer geluk, ik kon nog mee. Wel fijn voor Aiso dat ik op tijd was, want die stond om 7 uur in de ochtend op schiphol te wachten.
Alles heeft het overleefd tijdens mijn afwezigheid-Tuin is een Jungle, kat is nog nooit zo slank geweest, en provisiekast/koelkast totaal leeg.
Dus gewoon weer boodschappen doen en eten koken na 4 weken Vietnamees eten.
Ik ben nog wat wazig van doorreisde nacht en tijdsverschil, maar ben nog paar dagen vrij.
Emmeline komt zo borrelen en eten. Fijn dat we allebei weer in hetzelfde land zijn.
Het was een mooie, bijzondere zomer-nu tijd voor het volgende werkende leven!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley