Bidden op de WC

Dat jullie niets van ons horen is natuurlijk te wijten aan ons enorm drukke schema.
Het lijkt bijna wel werk om alles rond te krijgen en een vakantieleven te onderhouden.
Als je dan denkt aan korte broeken, bikini`s, en relaxed op terrasjes zitten, ben je hier op Java niet op de goede plek
We keken vooral in het begin toch wel verwonderd naar al die islamitische gebruiken om ons heen.
Gelukkig hebben we veel lange rokken en bedekkende kleding zodat we niet teveel uit de toon vallen bij alle sluiers en gewaden.
Het raarste vonden we in het begin vooral de moskeeplekjes bij de openbare toiletten. In de stank en vochtigheid van deze plekken is er dan een apart gedeelte met tapijt, en pijl op de muur voor de richting van Mekka. Als mensen onderweg zijn kunnen ze na hun plas dan gelijk even bidden.
De gebedstorens produceren rond kwart over 4 al een gigantisch kabaal, en helaas is ons hostel vaak erg dicht in de buurt.
Een ander bijverschijnsel van al die godsdienst om ons heen is dat er vaak geen druppel alcohol te krijgen is, en we in 1 week tijd alleen in een erg zondige straat in Bandung een drankje(megaduur) gedronken hebben.
Na 2 dagen Jakarta namen we een trein van de locals en reisden voor bijna niets naar Bogor.
Helaas daar aangekomen bleken er niet veel taxi`s en werden we naar toeristenoffice gelokt.
Dit blijft tricky, want je weet dat je dan vaak opgelicht gaat worden. Maar we wilden graag naar hotel dat we al gereserveerd hadden en een stuk buiten Bangdung bleek te liggen. Uiteindelijk hebben we waarschijnlijk hun hele weekomzet betaald, maar waren binnen half uur bij hotel.
Heerlijk met zwembad, waar niemand gebruik van maakte, al snel begrepen we waarom. Het bleek namelijk een soort luxe resort voor bejaarden waar ze in aparte vleugel de hotelkamers verhuurden.
Voor ons heerlijk rustig, en in het plaatsje Sentul waar we in terecht waren gekomen waren we een grote bezienswaardigheid.
Emmeline valt erg op, en iedereen wil met haar op de foto. Erg zot hoe ze soms joelend met smartphones op haar afstormen en dan zich in een grote groep razendsnel om haar heen gaan staan en foto`s nemen.
Je zou zeggen dat ze na alle Nederlandse bezetting en onderdrukking van ongeveer 3 eeuwen een bloedhekel aan Nederlanders zullen hebben. Maar het tegendeel is bijna waar. Iedereen is vriendelijk en bijna opgetogen dat we ze met een bezoek vereren. Heel bijzonder dat er nog zoveel Nederlandse woorden en producten zijn. Overal kom je stukjes geschiedenis tegen. Nederlandse gebouwen, en aangelegde theeplantages.
Als je zo rond trekt ga je de verbanden meer zien, en hoe het heeft doorgewerkt ook in ons Nederlandse leven.
In Bogor bezochten we de botanische tuinen, en vertrokken met een taxi naar Bangdung.
Een rit van 3 uur die rond de 20 euro was. We werden voor de deur afgeleverd in een ongelofelijk drukke stad.
Het hostel was gruwelijk, maar er was doordat het weekend was en alle Indonesische mensen dan zelf reizen, weinig plek in hotels
Ik vond het een groot ``rat gehalte`` hebben, en ook het bed zag er uit alsof het beestjes kon bevatten..
Enfin, s`avonds waren we zo moe dat we als een blok geslapen hebben. Helaas al vroeg wakker door de gebedsoproep. Maar ook wel handig omdat we vroeg naar ander hostel gingen en een trip maakten naar vulkaanmeer, theeplantages, hete bronnen en tofu fabriek. (zie foto`s)
Ook dit hostel was gedenkwaardig. Heel leuke beheerders waar we s `avonds gezellig met gitaren en zang bij elkaar zaten. Kamer was zonder airco, heel gehorig en rook erg muf. Niet teveel over nadenken.
De aankomst in Yogyakarta na 8 uur in de trein was verrassend. Opeens veel mede Europeanen,
Leuke straten vol batikwinkeltjes, een schoon prettig hostel, en een andere sfeer.
We zijn nu in centraal Java, en Yogyakarta is een eigen koninkrijk. Vandaag bezochten we het paleis van de Sultan, en het gebouw Vredenburg dat ooit van de Nederlanders is geweest. Vanuit hier hielden ze de Sultan in de gaten en onder de duim.
Er was een oud koloniaal cafe bij, waar we een tijd zaten om af te koelen en onze reis te plannen.
Omdat alles veel tijd kost is het handig om via internet dingen bij elkaar te zoeken. Er zijn hier weinig kant en klare reisopties.
Het museum gaf ons veel inzicht in wat hier allemaal gespeeld heeft, en het is nog erger dan we hadden gedacht. Bijzonder dat alles na zoveel jaren toch weer enigszins op zijn pootjes terecht is gekomen. Groot verschil wel tussen arm en rijk, maar haast geen bedelaars, of mensen die je aanklampen. Behalve dat iedereen hallo tegen je zegt, kan je vrij rustig rondlopen.
Wel is er veel controle door militairen en vervaarlijk uitziende politieagenten. Ik denk dat als iemand zich misdraagt hij gewoon gelijk doodgeschoten zal worden…