Elk op een eigen eiland

Erg grappig al die verhalen die er als reactie op blog komen. Bijzonder idee dat ieder zo zijn eigen zomer heeft. En ook leuk dat ik in mijn hoofd alle mensen als in een film bezig kan zien.
Enorm veel tijd en rust voor dat soort fantasie gedachten, want je kan hier eindeloos over het strand lopen (eiland is 5 km in de rondte), of peinzend over zee staren naar de super blauwe zee en de eilanden aan de overkant.
We kwamen hier na een overtocht van een kwartier, maar waren wel al een tijd bezig om de boot daadwerkelijk te halen. Er gaan maar 2 boten per dag. Vol is vol, maar je kan niets reserveren. Half uur van te voren verkopen ze pas kaartjes, en dan kan je met je spullen meters door het water waden (kletsnat tot je middel) en proberen om een plekje in de overvolle boot te bemachtigen. We hadden wel geluk dat er op Gili Meno niet zoveel mensen logeren. Hierdoor konden we een paardenwagentje vinden die ons netjes bij ons nieuwe adres afleverde.
In eerste instantie leek het iets bij mensen thuis en zag het er aftands uit.
We keken elkaar al aan van o jee waar zitten we nu weer...Maar na vies zoet welkomstdrankje werden we door de tuin naar keurig aangelegd plekje gebracht, waar een beeldig, schoon en mooi huisje stond. Zelfs een airco, terwijl we dat niet hadden verwacht. Het strand bleek om de hoek, dus we voelden ons helemaal gelukkig.
Het blijft wel een rare situatie dat je als toerist dan in mooi huisje zit, en ze zelf met hele families in oude bamboe huisjes wonen opgebouwd met palen en bamboematten.
Er zijn 4 huisjes in de tuin (is vroeger vast groentetuin geweest, bananenbomen staan er nog). De hele familie woont en werkt nu in dit bedrijfje-; oma kookt, vrouw doet de was, man is manager, neefjes maken schoon en verzorgen snorkeltrips, en verder zijn er nog allerlei zwangere vrouwen en kinderen.
Best wel slim natuurlijk om zo al het geld en werk in de familie te houden.
Emmeline en ik probeerden dit in gedachten al uit te werken in onze Hollandse situatie-heel de familie in Winssen met huisjes erbij in de tuin...
Maar onze familiefeesten zijn al redelijk chaotisch, dus vraag me af hoe dat in het dagelijks leven zou lopen. Al kan je zo wel veel geld besparen waarschijnlijk. Ons individualistische leven is natuurlijk ook best prijzig.

Gili Meno is erg klein, je kan alles lopen. De tijd lijkt een beetje te hebben stilgestaan, al zijn ze wel allerlei dingen aan het opbouwen. Ik zou aanraden om snel eens deze kant op te gaan als je de nog wat primitieve maar heel rustige kant van Meno wilt ervaren.
We besteden ongeveer 300 euro pp in de week-voor reizen/eten/trips/verblijf. Duurder dan Vietnam, maar verder goed te doen.
Vanmorgen is Emmeline vertrokken naar Gili Trawagan, het grootste eiland dat hier aan de overkant ligt.
We gingen eerst snorkelen, en daarna werd ze met de kleine vissersboot afgezet. Ik ben niet zo`n held met dat snorkelen, maar begin wel steeds enthousiaster te worden. Je weet gewoon niet wat je ziet aan kleuren en bijzondere vissen. Emmeline heeft al 3 grote zeeschildpadden gezien.
Ik (gelukkig) nog niet, volgens mij schrik ik me dood als er zo`n gevaarte onder mij doorzwemt. Arvins waterschildpadden vond ik altijd al bijtende engerds.

Nu zit ik dus alleen op mijn eiland, Emmeline op Gili Trawagan, en Aiso op Bali. Misschien de ideale manier om familiebanden niet teveel te belasten...
Hij is er 2 dagen geleden goed aangekomen, en schijnt zich te vermaken in stadje Legian. Er zijn daar veel faciliteiten, toeristische dingen, en dus wel goed om te acclimatiseren en bij te komen.
Het is hier ongeveer 40 km vandaan, maar daar doe je met een langzame boot van de locals wel 6 tot 9 uur over.
Maar hij neemt morgen de speedboot naar Trawagan, dus dan zijn we alledrie even op 1 eiland. Emmeline gaat nog stukje alleen doorreizen over een paar dagen. Wij blijven hier nog even hangen. Ik ben nu natuurlijk ongeveer een eiland expert geworden. En alhoewel Aiso daar een bloedhekel aan heeft kan ik hem overal mee naar toe nemen en van alles vertellen. Een geluk dat hij zijn apparaatjes af en toe gewoon uit kan laten!