Maffia in het paradijs
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg mandy
13 Augustus 2015 | Indonesië, Gili Air
Met dank aan Emmeline die met veel enthousiasme en levendige beschrijvingen het blog weer aardig bijgewerkt heeft.
Ondertussen heb ik al stapels boeken uit, en kan ik het weer overnemen.
We zaten wat onderaan het eiland Lombok, in Kuta. Maar na alle verhalen van medereizigers over de Gili eilanden werd het nu toch echt tijd om ons ook die kant op te gaan begeven.
Emmeline wel een beetje met pijn in het hart, want die vond Kuta met bohemienne jaren zeventig vibe vol jongeren wel erg leuk.
De oplossing is simpel, want het blijkt maar 2 en half uur reizen naar Gili eilanden te zijn, een kippeneindje voor hier.
Ze gaat dus volgende week zelf nog paar dagen terug , en dan in een hostel. Ik ga dan juist op de luxere tour, want Aiso is in aantocht….
Hopelijk raakt hij niet kwijt ergens onderweg, en gaat hij de weg vinden naar Bali. Ik heb hem in een hotel in Bali geboekt waar hij 3 dagen kan bijkomen, en dan de boot neemt naar Gili Trawagan, waar ik dan zondag ook zal arriveren en in de haven zal wachten.
Een gecompliceerde afspraak, maar ook wel grappig. In Kuta kwam ik mijn 2 collega`s van school tegen die ook rondreis maken. Erg gek om elkaar zo te treffen aan de andere kant van de wereld.
Nu zitten we al 3 dagen op Gili air, het middelgrote eiland van de drie eilandjes boven Lombok. Een soort tropisch Ameland zonder verkeer. Alleen fietsen en paardenwagentjes.
De eilanden staan bekend om prachtige duiklocaties, zeeschildpadden, en het grootste eiland Trawagan is voor jongeren een soort feesteiland.
Wij zitten nu al aantal dagen op Gili air, en liggen meestal rond 10 uur uitgeput op bed. We staan dan ook wel op rond 6 uur, doen Yoga, fietsen, maken strandwandelingen en snorkelen (wist niet dat er zulke mooie vissen gewoon onder je in zee kunnen zwemmen-het is net tropisch aquarium) Emmeline is ook al grote zeeschildpad tegen gekomen.
In ongeveer anderhalf uur kan je het hele eiland overlopen. Prachtige (lege) stranden, en leuke restaurantjes om te chillen. Je ligt dan in bamboe open huisjes in kussens, en kan daar eindeloos blijven als je maar af en toe wat bestelt.
Bij aankomst na rare bootreis in gammel bootje die je sjouwend met je spullen door het water moest beklimmen, kwamen we aan in het haventje en vonden het gelijk al een paradijsje.
Zo rustig en gemoedelijk vergeleken met drukte van Java. We bleken een hostel bovenaan het eiland te hebben, dus we huurden een fiets en sjorden al onze spullen er op.
Het hostel was in een soort tuin waar wel 50 tenten stonden. We hadden elk een tent met goed matras en kussen. Douchen kon je in bamboe gebouw met zelfs een bamboe douche (soort open buis waar water uit naar beneden golfde)
Het was dichtbij het strand zodat we s `morgens de zonsopgang mee konden maken.
Je zou denken dat deze ``camping hostel`` alleen werd bezocht door jongeren, maar niets is minder waar. Er zaten zelfs hele gezinnen met 3 of 4 kinderen, ouderen etc. Er zijn erg veel mensen onderweg, en op de eilanden is een tekort aan betaalbare plekken.
Verblijf is hier relatief duur, en het was wel slim dat de Franse eigenaar al die tenten had opgezet.
Wij begonnen al helemaal fantasieplannen te maken om hier gewoon te blijven en ook leuk hostel op te zetten. Het zou heel goed lopen, want je hebt het hele jaar door aanloop, het is altijd mooi weer.
Echter toen we na heerlijke dag terugkwamen hoorden we dat er een enorm tumult op camping was geweest. Dertig man van het eiland hadden de eigenaar bedreigd, dingen kapot gemaakt en waren heel intimiderend geweest. Iedereen leek nog wel in shock.
De tenten moesten opgebroken worden, want het hoofd van het eiland vond dat hij de inkomsten van de eilandbewoners afpakte.
Ons idee van paradijs ligt natuurlijk wel een beetje in duigen met het optreden van die eilandmaffia. Wonderlijk genoeg hadden we bij aankomst op Lombok al een raar gevoel bij de mensen hier. Is echt heel ander volk dan de Javanen. Ze lijken meer gewiekst, en alles draait een beetje om geld.
We hesen onze spullen weer op een fiets en verhuisden naar nieuwe adressen. We hadden gelukkig al reserveringen want er is te weinig plek om zomaar op de bonnefooi aan te komen.
Ik heb een huisje bij zee, en Emmeline wilde graag nog wat hostelleven, dus die zit in het dorpje.
Ze komt hier dan overdag langs, en kan dan hier van rust en zee genieten. In de nacht wel een beetje eng om alleen te zijn in huisje met buiten badkamer. Zal je net zien dat ik vannacht daar een muis langs mijn plantenstengel zag lopen…Ik kon een gil niet onderdrukken en heb de rest van de nacht met alles potdicht gelegen en het licht aan. Gelukkig heb ik muskietennet die ik goed om bed heen kan vastspelden. Toch wel handig dat Aiso onderweg is! Blijft lastig mijn grote angst voor muizen en ratten hier in Azië. Ik denk dat ik minder zou schrikken van een mannetje in de kamer…Die mep ik er zo uit!
Vanmiddag vertrekken we naar Gili Meno-het allerkleinste eiland waar helemaal niets bijna schijnt te zijn. Emmeline maakt zich zorgen dat we daar geen eten kunnen krijgen en wil wel genoeg kaas en zo meenemen. Ze heeft wel een punt, want soms lopen dingen helemaal anders, of is er ergens weinig te eten. We raken al gewend aan de opmerking ``sold out` `Handig dus om soms wat voorraad te hebben. Maar verder hebben we een gevarieerd menu met soepen, vis, bananenpannekoeken, rijst en erg veel fruitshakes.
Ondertussen heb ik al stapels boeken uit, en kan ik het weer overnemen.
We zaten wat onderaan het eiland Lombok, in Kuta. Maar na alle verhalen van medereizigers over de Gili eilanden werd het nu toch echt tijd om ons ook die kant op te gaan begeven.
Emmeline wel een beetje met pijn in het hart, want die vond Kuta met bohemienne jaren zeventig vibe vol jongeren wel erg leuk.
De oplossing is simpel, want het blijkt maar 2 en half uur reizen naar Gili eilanden te zijn, een kippeneindje voor hier.
Ze gaat dus volgende week zelf nog paar dagen terug , en dan in een hostel. Ik ga dan juist op de luxere tour, want Aiso is in aantocht….
Hopelijk raakt hij niet kwijt ergens onderweg, en gaat hij de weg vinden naar Bali. Ik heb hem in een hotel in Bali geboekt waar hij 3 dagen kan bijkomen, en dan de boot neemt naar Gili Trawagan, waar ik dan zondag ook zal arriveren en in de haven zal wachten.
Een gecompliceerde afspraak, maar ook wel grappig. In Kuta kwam ik mijn 2 collega`s van school tegen die ook rondreis maken. Erg gek om elkaar zo te treffen aan de andere kant van de wereld.
Nu zitten we al 3 dagen op Gili air, het middelgrote eiland van de drie eilandjes boven Lombok. Een soort tropisch Ameland zonder verkeer. Alleen fietsen en paardenwagentjes.
De eilanden staan bekend om prachtige duiklocaties, zeeschildpadden, en het grootste eiland Trawagan is voor jongeren een soort feesteiland.
Wij zitten nu al aantal dagen op Gili air, en liggen meestal rond 10 uur uitgeput op bed. We staan dan ook wel op rond 6 uur, doen Yoga, fietsen, maken strandwandelingen en snorkelen (wist niet dat er zulke mooie vissen gewoon onder je in zee kunnen zwemmen-het is net tropisch aquarium) Emmeline is ook al grote zeeschildpad tegen gekomen.
In ongeveer anderhalf uur kan je het hele eiland overlopen. Prachtige (lege) stranden, en leuke restaurantjes om te chillen. Je ligt dan in bamboe open huisjes in kussens, en kan daar eindeloos blijven als je maar af en toe wat bestelt.
Bij aankomst na rare bootreis in gammel bootje die je sjouwend met je spullen door het water moest beklimmen, kwamen we aan in het haventje en vonden het gelijk al een paradijsje.
Zo rustig en gemoedelijk vergeleken met drukte van Java. We bleken een hostel bovenaan het eiland te hebben, dus we huurden een fiets en sjorden al onze spullen er op.
Het hostel was in een soort tuin waar wel 50 tenten stonden. We hadden elk een tent met goed matras en kussen. Douchen kon je in bamboe gebouw met zelfs een bamboe douche (soort open buis waar water uit naar beneden golfde)
Het was dichtbij het strand zodat we s `morgens de zonsopgang mee konden maken.
Je zou denken dat deze ``camping hostel`` alleen werd bezocht door jongeren, maar niets is minder waar. Er zaten zelfs hele gezinnen met 3 of 4 kinderen, ouderen etc. Er zijn erg veel mensen onderweg, en op de eilanden is een tekort aan betaalbare plekken.
Verblijf is hier relatief duur, en het was wel slim dat de Franse eigenaar al die tenten had opgezet.
Wij begonnen al helemaal fantasieplannen te maken om hier gewoon te blijven en ook leuk hostel op te zetten. Het zou heel goed lopen, want je hebt het hele jaar door aanloop, het is altijd mooi weer.
Echter toen we na heerlijke dag terugkwamen hoorden we dat er een enorm tumult op camping was geweest. Dertig man van het eiland hadden de eigenaar bedreigd, dingen kapot gemaakt en waren heel intimiderend geweest. Iedereen leek nog wel in shock.
De tenten moesten opgebroken worden, want het hoofd van het eiland vond dat hij de inkomsten van de eilandbewoners afpakte.
Ons idee van paradijs ligt natuurlijk wel een beetje in duigen met het optreden van die eilandmaffia. Wonderlijk genoeg hadden we bij aankomst op Lombok al een raar gevoel bij de mensen hier. Is echt heel ander volk dan de Javanen. Ze lijken meer gewiekst, en alles draait een beetje om geld.
We hesen onze spullen weer op een fiets en verhuisden naar nieuwe adressen. We hadden gelukkig al reserveringen want er is te weinig plek om zomaar op de bonnefooi aan te komen.
Ik heb een huisje bij zee, en Emmeline wilde graag nog wat hostelleven, dus die zit in het dorpje.
Ze komt hier dan overdag langs, en kan dan hier van rust en zee genieten. In de nacht wel een beetje eng om alleen te zijn in huisje met buiten badkamer. Zal je net zien dat ik vannacht daar een muis langs mijn plantenstengel zag lopen…Ik kon een gil niet onderdrukken en heb de rest van de nacht met alles potdicht gelegen en het licht aan. Gelukkig heb ik muskietennet die ik goed om bed heen kan vastspelden. Toch wel handig dat Aiso onderweg is! Blijft lastig mijn grote angst voor muizen en ratten hier in Azië. Ik denk dat ik minder zou schrikken van een mannetje in de kamer…Die mep ik er zo uit!
Vanmiddag vertrekken we naar Gili Meno-het allerkleinste eiland waar helemaal niets bijna schijnt te zijn. Emmeline maakt zich zorgen dat we daar geen eten kunnen krijgen en wil wel genoeg kaas en zo meenemen. Ze heeft wel een punt, want soms lopen dingen helemaal anders, of is er ergens weinig te eten. We raken al gewend aan de opmerking ``sold out` `Handig dus om soms wat voorraad te hebben. Maar verder hebben we een gevarieerd menu met soepen, vis, bananenpannekoeken, rijst en erg veel fruitshakes.
-
13 Augustus 2015 - 08:53
.Marianne Hofman - Haring:
Hoi Mandy en Emmeline,
met heel veel plezier lees ik jullie reisverslag. Ik voel me weer 25 jaar,als ik alles lees Jullie leven in een paradijs. .als je de natuur beschrijft. Muizen, ratten en maffia. ..die overleef je wel.Ik wens jullie nog heel veel plezier toe. En...neem genoeg kaas mee. Overslank uit de vakantie komen. .dat hoeft nou ook weer niet.
Lieve groet van Albert en Marianne -
13 Augustus 2015 - 10:00
Selma:
Ha Mandy, wat een avontuur weer maar het klinkt allemaal tussen heerlijk en chaotisch in :-) Inderdaad lastig, die muizen/ratten fobie van je, haha, ik ga je weer kaarten sturen met aangeklede muisjes. Ik heb net weer een heerlijk kinderboek geschreven met twee muizen in de hoofdrol. Het zijn van die schattige beestjes. Weer in Nederland moet je maar in muizen-therapie gaan. Leuk dat Aiso komt, dat zal de vakantie wel een andere wending geven :-) Veel plezier nog, ik lees jullie verslagen met veel plezier. liefs, Selma -
13 Augustus 2015 - 10:29
Dana:
Jullie vakantieleven staat zo ver van ons leven af op dit moment, dat het bijna onwerkelijk klinkt. Wij hebben sinds afgelopen zondag ons intrek genomen op de Oranjestraat.
Een autoloze straat van 4 meter breed, volgestouwd met fietsen en brommers en grote plantenbakken. Voor ieder huis is een zitje gemaakt, compleet met opblaaszwembad, barbecue of dergelijke attributen.
Om 10 uur komen de eerste mensen naar buiten en posteren zich voor hun deur om er vervolgens tot 22 uur 's avonds te blijven zitten! Rond 14 uur gaat het eerste biertje open, op het pakje shag/ sigaretten is dan al een behoorlijke aanslag gepleegd. Niemand werkt hier geloof ik, of misschien hebben ze bouwvakvakantie?
Een aparte ervaring en een behoorlijke inbreuk op je privacy. Als je je buiten de deur vertoont, nemen 6 paar nieuwsgierige ogen je op. De 2e dag dat we er waren, besloot ik maar geen boodschappen te doen en te eten wat er voorradig was omdat ik het zo vervelend vond om weer langs de keuringscommissie te moeten.
Enfin, het huisje is heel leuk en redelijk comfortabel met bad, een lekker bed en een afwasmachine. We passen op Poekie, Pibble (de katten) en Boudewijn, het Angorakonijn waar ik helemaal weg van ben. Ik wist niet dat Angorakonijnen zo zacht aanvoelen.
Ik ben aan dit logeeradres gekomen door op Peerby (leen site) een oproep te plaatsen of iemand een huis te leen had voor een week en dat we in ruil daarvoor de beesten/ planten konden verzorgen. Bert reageerde daar op en bood zijn huis aan. Hij was net verhuisd en nog aan het verbouwen, maar alle essentiële dingen waren voorhanden. Douche, keuken en bed. What more do you need? Altijd nog luxer dan de optrekjes waar jullie in logeren zo te lezen (-;
Bij de kennismaking bleken we elkaar te kennen van Horesca. Bert is kok en was de eigenaar van "huis de Bijlen" Daardoor had ik hem dus wekelijks aan de lijn voor de bestelling. Wat is de wereld toch klein (zie je maar, zelfs je collega's kom je aan het andere eind v.d. wereld tegen)
Morgen is de laatste dag van ons Airbnb verhuur avontuur. Het is tevens de enige dag dat we geen onderdak hebben. Alhoewel, Ilse had aangeboden dat we wel bij haar mochten slapen. Maar we gaan ons de luxe permitteren van een hotelovernachting. Ed heeft nog de VVV bon liggen die hij van jullie en Ilse heeft gekregen. Morgen zijn we allebei vrij en Ed heeft zaterdag een late dienst en ik ben vrij. Leuker om dan een hotelletje te pakken en het is een mooie afsluiting van onze zwerfperiode.
Zatrerdag checken de gasten uit en hebben we ons huis weer terug tot 2 september (hieperdepiep hoera!), want dan gaan we verhuizen. Ik heb er onwijs veel zin in! Zeker nu we in 3 verschillende huizen hebben gezeten, is de drang naar een eigen nieuwe, mooie plek heel groot. Ik heb door deze periode veel woonideeën op kunnen doen. In ieder huis ontdekte ik weer iets anders dat mooi of handig was.
Ik ga er eens een punt aan breien, het wordt vandaag 28 graden en vanmiddag moet ik werken )-; Arme ik....alhoewel, ik zou het niet kunnen....de hele dag voor mijn huis in een stoeltje zitten whahaahhaa.
Daarvoor gaan we eerst nog even naar het zwembad, genieten van het mooie weer.
Voor familie die dit ook leest: ik ben mijn telefoon weer eens verloren (dit keer door de kapotte fietstas gevallen tijdens een fietsrit) Dus ik heb een tijdelijk nr. (bekend bij Ilse of Mandy, mocht je het nodig hebben) Ik verwacht dat ik vandaag of morgen mijn nieuwe simkaart met oude nummer binnenkrijg. Ik zal me dan melden op de familieapp.
Mandy en Emmeline en Aiso natuurlijk, veel plezier nog!!
Groetjes,
Dana x -
13 Augustus 2015 - 15:59
Ed:
Wat een belevenissen aan de andere kant van de wereld. Vandaag is het hier ook (bijna) tropisch warm. Veel plezier! -
14 Augustus 2015 - 17:22
Gonnie Bergman:
dag Mandy en Emmeline,
Zo zie je, gewoon op je gevoel afgaan en je weet of je tegenover de Maffia staat.
Wel goed om allemaal mee te maken,het scherpt je intuïtie.
Wat die muizen betreft, elke fobie is te behandelen.
Je weet vast wel hoe.
Eerst naar een plaatje kijken, vervolgens naar een echt muisje ( in een kooitje)....
de rest kun je zelf bedenken, aan het eind van de sessie neem je hem als huisdier.
Hoe lang denk je in Nederland nodig te hebben om weer gewoon in Winssen te kunnen wonen?
Zal wel meevallen, de switch hebben jullie al vaker gemaakt.
Inmiddels zijn wij weer thuis.
Veel gefietst en gewandeld in Slovenië en Italië, ook hele enge bergpassages.
Het was daar 38 graden, voor ons doen te veel.
Het beste verblijf was nog in de beek die langs de camping liep.
Hier in Nederland is het heel prettig, 26 graden.
Geen files en/of lange wachtrijen zoals we de laatste week steeds weer ondervonden.
Het winkelcentrum is uitgestorven en zelfs bij de A.H. ben ik een van de weinige klanten.
Gisteravond met Natasja nog even op het terras van Lux gezeten, prima plek om bij te kletsen.
Nog veel plezier voor de komende dagen.
Jullie zullen elkaar wel vinden.
Gonnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
